Kale borroka

Kale borroka

“Kale borroka” ezker abertzaleak aurreko mendeko laurogeita hamarreko hamarkadatik aurrera garatu zuen ekintza-estrategia izan zen, eta zehazkiago, 1992ko martxoan Bidarten (Frantzia) ETA erakunde terroristaren buruzagitzaren atxiloketa ondorioei aurre egiteko. Hainbat talde ziren, gero kaleetan parte hartzen zuten “Y” talde gisa identifikatu zirenak, eta, zehazki, polizia-kidegoak, erakunde politiko jakin batzuk, alderdi politiko horien egoitzak eta abar bezalako helburuen aurka egiten zutenak. Horrekin, presioa bizirik eta etengabe mantentzea zen helburua, eta, bigarrenik, kale-espazioaren kontrola izatea. 1990eko hamarkadaren bigarren erdian, ezker abertzaleak “oldartzen estrategia” edo “sufrimenduaren sozializazioa” izenekoa martxan jarri zuenean, “Y” talde horiek sekulako garrantzia izan zuten, erakunde terroristaren beraren osagarri zirelako. Askotan eztabaidatu izan da zer neurritaraino zen bat-bateko jokaera, baina argi dago ez zela horrela, baizik eta guztiz planifikatuta zegoela, ETA erakunde terrorista desagertzen den unean talde horiek ere agertokitik desagertzen direla erakusten den moduan.