Espetxe-politika

Espetxe-politika

Gai honetan, lehenik eta behin, zenbait akats eta nahasmen deuseztatu behar dira. Espetxe-politika herritarren ordezkarien eskumena da, hau da, Parlamentuarena. Espetxe-politika, lehenik eta behin, eta funtsean, parlamentuko legeetan islatzen da, printzipio konstituzionalak errespetatuz. Espetxe-politika ez da gobernuen eskumena. Zigorren betearazpena, azken batean, epai judizial baten erabaki judiziala betearaztea, espetxean egoteko moduak, erregimen irekian sartzeko aukerak, hirugarren gradua, espetxe-baimenak eta abar finkatzen dituzten legeetan ezarritakoaren arabera egin behar da. Gobernuak ez du horren gaineko eskumenik. Gobernuak obligazioa du baliabideak, hornidurak eta inbertsioak ezartzeko zentroetan, baliabide teknikoetan eta espezialistetan, helburu horiek bete daitezen. Zeharka, Espetxe Erakundeetako organigramaren bidez, Tratamendu Batzordeen erabakietan gorabeherak egotea posible da, baina arbitrarioak badira edo legean aurreikusitakotik kanpo badaude, zuzendu eta errekurritu egin beharko dira instantzia judizialen aurrean, ikuskatzen dituztenak baitira. Horregatik, ez dago gobernuaren espetxe-politikarik. Terrorismoaren amaieraren aurrean, gerta daiteke hirugarren gradura heltzeko oztopo ziren eta legeek ezartzen dituzten baldintzetako bat errazago betetzea, adibidez, erakunde terroristatik bereiztea hirugarren gradua lortzeko baldintza bat da. Erakunde terroristarik ez badago, baldintza hori errazago beteko da, baina ez Gobernuak horretan esku hartzen duelako, legea aplikatzen delako baizik.